بیشتر ادبیات مربوط به سازمان‌های جامعه مدنی محلی و کمک‌های خارجی بر عواقب و پیامدهای کوتاه مدت تأمین بودجه متمرکز است و کمک‌های خارجی را در سطح کلان مانند یک وضعیت کاملاً پایدار تلقی می‌کند، گویا کشورهایی که کمک‌های خارجی را دریافت می‌کنند، در راستای یک آینده قابل پیش‌بینی، همچنان به این کار ادامه می‌دهند. با این حال، شواهد تجربی کاهش کمک‌ها را نشان می‌دهد. این مقاله الگوهای کمک در سطح جهانی را بررسی می‌کند و پیامدهای بالقوه آن‌ها را برای سازمان‌های جامعه مدنی بررسی می‌کند.

کاهش کمک‌ها (ی اقتصادی خارجی) یک پدیده مهم جهانی را نشان می‌دهد. این مقاله با کشف دامنه و نگاشت مشخصات عمومی این پدیده، سنگ بنای توسعه یک نظریه در رابطه با تأثیرات کاهش کمک‌ها بر سازمان‌های جامعه مدنی را می‌گذارد. چندین ویژگی اصلی کاهش کمک‌ها شناسایی شدند و در بسیاری از موارد، کاهش کمک از نظر دوره و اندازه نسبتاً متوسط است. با این حال با طولانی شدن دوره کاهش کمک‌ها به میزان زیادی افزایش می‌یابد. نویسندگان مقاله معتقدند که این الگو،، نشان می‌دهد که روندهای جهانی در سیاست یعنی همان محدودیت‌های اقتصادی می‌تواند منجر به تغییر هم‌زمان رفتار بسیاری از اهداکنندگان شود.

با استفاده از داده‌های بانک جهانی، الگوهای کلی در کاهش کمک در سطح کلان یعنی کشورها شناسایی شدند با ترسیم این الگوها مشخص می‌شود که کاهش کمک در سطح کلان یک پدیده جهانی است که به‌طور منظم اتفاق می‌افتد. علاوه بر این، حتی با افزایش سطح ODA (کمک رسمی و علنی به توسعه) در جهان، موارد کاهش کمک در سطح کلان همچنان در حال افزایش است. یافته‌های این مقاله سنگ بنای ساخت نظریه جدید و قابل تعمیم در مورد کاهش کمک‌ها را می‌گذارد و این امکان را فراهم می‌کند تا مسائل مبرم در رابطه با پیامدهای سازمان‌های جامعه مدنی که نیاز به تحقیقات بیشتر دارند شناسایی شوند.

کلیدواژه: کمک‌های خارجی، سازمان‌های جامعه مدنی، سازمان‌های غیردولتی، توسعه، کاهش کمک‌ها.

Cite: Pallas, C. Anderson, Q. & Sidel, M. (2017). Defining the Scope of Aid Reduction and Its Challenges for Civil Society Organizations: Laying the Foundation for New Theory. VOLUNTAS: International Journal of Voluntary and Nonprofit Organizations, 29(2), 256–270.