تحقیق حاضر، نقش مؤسسات خیریه را در توانمند سازی و بهبود وضعیت اجتماعی و اقتصادی و کالبدی حاشیه‌نشینان را در شهر مشهد مورد بررسی قرار داده است. در همین راستا تاریخچه حاشیه نشینی در جهان، تئوری‌ها و الگوهای مقابله با آن، اقدامات مجامع بین‌المللی و تجربیات سایر کشورهای درگیر با پدیده حاشیه نشینی بررسی شده است. همچنین تحولات جمعیتی ایران طی چند دهه اخیر و چگونگی شکل گیری حاشیه نشینی در شهر مشهد در دوره‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته است.

پس از این مرحله مناطق حاشیه نشین دو و سه شهرداری مشهد (با ۲۷۷۶۶۸ نفر حاشیه نشین )جهت مطالعه انتخاب گردید که در این مناطق ۳۰۰ پرسشنامه ( ۱۵۰ پرسشنامه در منطقه سه توسط افراد تحت پوشش مؤسسات خیریه و ۱۵۰ پرسشنامه توسط حاشیه‌نشینان منطقه دو که تحت پوشش هیچ مؤسسه خیریه ای نبودند) تکمیل گردید و همچنین پرسشنامه ای از مدیران مؤسسات خیریه جهت بررسی بیشتر تکمیل گردید و در نهایت اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از الگوهای آماری تحلیل شد.

در شهر مشهد ۱۳۷ مؤسسه خیریه وجود دارد که جمعیتی بالغ بر۱۹۲۷۵۰ نفر (3/22 %از کل جمعیت حاشیه نشین مشهد) را تحت پوشش خود دارند. بر اساس مطالعات انجام شده مشخص گردید که تنها در بعد اقتصادی رابطه معناداری بین افرادی که تحت پوشش بودند و افرادی که تحت پوشش نبودند وجود دارد ولی در سایر زمینه تفاوتی وجود ندارد لذا در کل می‌توان گفت که تفاوت معنی داری بین حاشیه‌نشینان تحت پوشش با حاشیه‌نشینانی که تحت پوشش نبوده‌اند وجود ندارد

کلیدواژه: عدالت فضایی، تسهیلات عمومی شهری، دسترسی یکپارچه، شاخص عدالت یکپارچه

ارجاع: امیری، عقیل(1387) نقش مؤسسات خیریه در توانمندسازی و بهبود وضعیت اجتماعی، اقتصادی و کالبدی حاشیه‌نشینان شهر مشهد،پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد