این مقاله به دنبال کشف مسیرهای اقتصادی برای توانمندسازی زنان و شهروندی فعال در بنگلادش است، زمینه‌ای که در آن محرومیت زنان از منابع مادی و در نتیجه وابستگی آن‌ها به تأمین از سوی مردان، مدت‌های طولانی به عنوان یک مبنای ساختاری اساسی برای وضعیت و جایگاه فرودست آن‌ها تلقی شده است. این مقاله از مطالعات منتخبی که طی دو دهه گذشته در این زمینه منتشر شده است، از جمله تحقیقات خود نویسنده به منظور ترکیب بینش‌های کلیدی در این مسیرها، با تمرکز ویژه بر دسترسی زنان به منابع اقتصادی، استفاده کرده است.

این مقاله به عنوان یک مرور سیستماتیک از نوعی که اکنون در ادبیات سیاست‌گذاری مبتنی بر شواهد استاندارد است، در نظر گرفته نمی‌شود (Pawson, 2006). رویه در بررسی‌های سیستماتیک این است که مطالعات کمی را با توجه به دقت روش‌شناسی، با آزمایشات کنترل تصادفی که نشان‌دهنده "استاندارد طلا"(gold standard) هستند، رتبه‌بندی می‌کنند. بیشتر مطالعات کمی درباره توانمندسازی زنان در بنگلادش فاقد این استانداردها هستند؛ بنابراین، نمی‌توانند به قطع اطمینان حاصل کنند که آیا به عنوان مثال شواهدی از ارتباط تجربی میان کار با حقوق و توانمندسازی زنان نشان‌دهنده توانمندسازی فعالیت مورد نظر است یا این واقعیت که زنان توانمند بیشتر احتمال دارد چنین فعالیتی را انجام دهند، است.

در حالی که روش‌های کیفی می‌توانند جنبه‌های نامشهودتر توانمندسازی را که از کمی سازی دور می‌مانند، به تصویر بکشند، بسیاری از آن‌ها صرفاً در مورد این جنبه‌ها گزارش می‌دهند، بدون این که معنی آن‌ها را با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار دهند. با توجه به این محدودیت‌ها، این مقاله پیشنهاد می‌کند که به منظور تجزیه و تحلیل دقیق برخی از ادبیات موجود درباره توانمندسازی اقتصادی زنان در بنگلادش و در راستای درک بینش‌ آن‌ها از علل مختلف، عقل سلیم، شهود منطقی و قضاوت (Basu, 2014, p. 464) باهم ترکیب شوند.

کلمات کلیدی: توانمندسازی اقتصادی زنان، بنگلادش، شهروندی فعال

Cite: Kabeer, N. (2017). Economic pathways to women’s empowerment and active citizenship: what does the evidence from Bangladesh tell us?. The Journal of Development Studies, 53(5), 649-663.