در تکامل یافته ترین شکل جامعه مدرن، «دولت»، «حوزه خصوصی» و «جامعه مدنی» سه مؤلفه ای هستند که می‌توانند توأمان ضامن امنیت حق و عدالت شهروندان باشند. حوزه عمومی جزء اساسی جامعه مدنی است که افراد در آن به دور از ترس و هراس و آزادانه به گفتگوی عقلانی و بحث می‌پردازند تا به توافقی دست یابند. همه باید بتوانند آزادانه و به صورت برابر به این حوزه عمومی دسترسی داشته باشند.
سازمان‌های غیردولتی فضای واقعی برای حوزه عمومی هستند و آن را ضمانت می‌کنند. جامعه مدنی نسبت به کل جامعه اعم از دولت و ملت حساس و مانند یک ارگانیزم زنده واکنش نشان می‌دهد و نظامی هشداردهنده است و مشکلات جامعه و زیست جهان را کشف می‌کند و در معرض دید قرار می‌دهد تا برای حل آن چاره اندیشی شود.
کتاب حاضر با مراجعه به دستگاه‌ها و سازمان‌های ذی‌ربط نظیر مرکز آمار ایران، وزارت کشور، سازمان ملی جوانان، اداره کل مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران و سایر نهادهای صادر کننده مجوز فعالیت برای تشکل‌ها و سازمان‌های مردم نهاد و با بهره گیری از آمار و اطلاعات این مراکز، کتاب‌ها و سایت مرتبط با موضوع تدوین شده است.
موضوع اصلی کتاب حاضر بررسی سازمان‌های غیردولتی است که مشتمل بر یک مقدمه و چهارده فصل به شرح زیر است:
فصل 1: اصطلاحات
فصل 2: تعاریف سازمان‌های غیردولتی
فصل 3: سازمان‌های مردم نهاد در جهان
فصل 4: تاریخچه سازمان‌های مردم نهاد در ایران
فصل 5: دامنه و موضوع فعالیت سازمان‌های غیردولتی
فصل 6: حامیان سازمان‌های غیردولتی در ایران
فصل 7: آمار و جمعیت سازمان‌های غیردولتی در ایران
فصل 8: تبیین وضع مطلوب
فصل 9: نقش عوامل تأثیرگذار در وضع مطلوب
فصل 10: مصادیق موفق وضع مطلوب
فصل 11: چالش‌های فراروی وضع مطلوب
فصل 12: چالش‌های نیل از وضع موجود به وضع مطلوب
فصل 13: برنامه ریزی راهبردی
فصل 14: ارزیابی راهبردها
ارجاع: سهراب زاده، مهران (1392) جامعه‌شناسی سازمان‌های غیردولتی (NGO)، ناشر: سخنوران.