با توجه به اهمیت روزافزون برنامه ریزی استراتژیک در عرصه مدیریت و نظر به توجه ویژه مدیران و دست‌اندرکاران اداره امور کشورها به نقش سرمایه اجتماعی در توسعه، این مقاله در صدد بررسی ارتباط میان این دو مقوله می‌باشد. در راستای رسیدن به این مهم، نخست به تأثیر مدیریت استراتژیک و لزوم تدوین برنامه‌های بلندمدت برای اداره امور کشور اشاره نموده و پاره ای از ویژگی‌های سند چشم انداز که در راستای اهمیت ارتقاء سرمایه اجتماعی می‌باشد مطرح و در ادامه مفهوم سرمایه اجتماعی و ابعاد چهارگانه فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آن توصیف می‌گردد.
از آنجا که کلیه ارکان نظام موظف به پیروی از سیاست‌های برنامه چهارم توسعه و اهداف کلی چشم انداز بیست ساله می‌باشند، سیاست‌هایی را که در چهار بعد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در راستای ارتقاء سرمایه اجتماعی می‌باشند، معرفی و ضمن تشریح مؤلفه‌ها و اجزاء سرمایه اجتماعی در این چهار بعد به لزوم برنامه ریزی برای ارتقاء سرمایه اجتماعی، جهت تحقق اهداف چشم انداز در سه سطح خرد، میانی و کلان اشاره می‌گردد. در پایان نیز ضمن توصیف برخی از مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی نظیر مشارکت، اعتماد عمومی و. . . اهمیت آن‌ها را در پیشبرد اهداف چشم انداز ذکر می‌گردد.
کلیدواژه: مدیریت استراتژیک، چشم انداز بیست ساله نظام، سیاست‌های کلی برنامه چهارم توسعه، مؤلفه‌ها و سطوح سرمایه اجتماعی
ارجاع: کاوسی، اسماعیل و اصفهانی، مینا (1386). تأملی بر اهداف و سیاست‌های چشم انداز ۲۰ ساله در راستای ارتقاء سرمایه اجتماعی، فصلنامه راهبرد، (3)15.