مشارکت در مفهوم گسترده اش به معنی برانگیختن حساسیت مردم و نتیجتاً به معنی افزایش درک و توان روستاییان جهت پاسخگویی به طرح‌های توسعه و نیز به مفهوم تشویق و ابتکارهای محلی است. مزارع شالی گیلان که بالغ بر 230000 هکتار می‌باشد با بزرگ‌ترین مشکلات توسعه همراه است. مالکیت‌های کوچک، قطعات نامنظم و ناهموار، نبود جاده مواصلاتی و کانال‌های آبیاری و زهکشی مناسب مشکلات عمده ای را بر سر راه تولید برنج در استان گیلان قرار داده است. با اجرای طرح یکپارچه سازی و تجهیز و نوسازی اراضی نه‌تنها 10 تا 15 درصد به سطح زیر کشت اراضی اضافه خواهد شد بلکه با به‌کارگیری ماشین آلات هزینه تولید کاهش می‌یابد و این فعالیت اقتصادی مقرون به صرفه خواهد بود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل مؤثر بر مشارکت شالی‌کاران در پذیرش و اجرای طرح یکپارچه سازی و تجهیز و نوسازی شالیزاری با مقایسه بین مناطقی که طرح اجرا شده و مناطقی که اجرا نشده، می‌باشد. پژوهش حاضر به صورت پیمایشی (پرسشنامه) انجام گرفته است و از طریق آزمون T به مقایسه دو گروه پرداخته است. جامعه آماری تحقیق شامل کشاورزان برنج کاری شهرستان رشت می‌باشد. روایی پرسشنامه از طریق اساتید دانشگاه گیلان و کارشناسان جهاد کشاورزی شهرستان رشت مورد تائید قرار گرفته است تعداد 300 نفر از کشاورزان به عنوان نمونه انتخاب شدند.

برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که بین مشارکت در طرح یکپارچه سازی و ویژگی‌های فردی (سن و افراد تحت تکفل)، عضویت در تشکل و فعالیت‌های آموزشی-ترویجی همبستگی وجود دارد، همچنین بین دو گروه اختلاف معنی داری از نظر فعالیت‌های آموزشی-ترویجی، عضویت در تشکل وجود دارد. نتایج حاصل نشان می‌دهد که مهم‌ترین مشکل طرح یکپارچه سازی از دیدگاه شالی‌کاران شهرستان رشت، نبودن نظارت بر روند اجرای طرح یکپارچه سازی می‌باشد و مهم‌ترین ویژگی طرح یکپارچه سازی وجود جاده بین مزارع می‌باشد.

کلیدواژه: شالی‌کاری، مشارکت، یکپارچه‌سازی

ارجاع: خاص شیرزادی، حامد (1391) بررسی مشارکت روستاییان در طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری (مطالعه موردی شهرستان رشت)، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان