بخش سوم در حال گسترش است و به یک ارائه‌دهنده بزرگ‌تر خدمات عمومی، اجتماعی و بهداشتی تبدیل می‌شود. با این حال، تحقیقات کمی تا به امروز برای اثبات توانایی سازمان‌های بخش سوم (TSO ها) به عنوان ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و اجتماعی مطابق با روش مبتنی بر شواهد (EBP) انجام شده است. این مستلزم برقراری فرایندهایی برای نظارت بر ارائه خدمات و نتایج مربوطه با بهترین شواهد موجود در فرایندهای تصمیم‌گیری است. در حالی که اصول EBP به تدریج در حال تبدیل شدن به یک بخش پذیرفته شده از رویه در زمینه بهداشت و مراقبت‌های اجتماعی است، اطلاعات کمی در مورد نحوه انتقال این اصول به بخش سوم وجود دارد.هدف از این رساله، روشن ساختن این زمینه‌ها با انجام دو بررسی سیستماتیک است که به عنوان ارزیابی عوامل مؤثر بر توانایی TSO‌ها در (1) ارزیابی فعالیت‌های خود و (2) اجرای مداخلات مبتنی بر شواهد، عملیاتی خواهند شد. این رساله سپس آزمایش می‌کند که آیا نتایج مرتبط با کیفیت در سازمان‌های انتفاعی، عمومی و بخش سوم با زمینه سازمان‌های مراقبت اجتماعی در اسکاتلند متفاوت هستند یا خیر.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهند که از منظر مقررات، طیف وسیعی از فعالیت‌های مختلف در بخش سوم ایجاد سیاست‌های مناسب برای تمام انواع TSO‌ها را با چالش مواجه می‌کند. در حالی که سیاست‌گذاران و دانشگاهیان همچنان بر اهمیت بخش سوم در کاهش مسائل اجتماعی تأکید می‌کنند، TSO‌ها در مورد نحوه ارزیابی و اجرای خدمات خود مطابق با بهترین رویه‌ها، از راهنمایی‌ها و حمایت‌های کافی برخوردار نیستند. این عدم شفافیت و حمایت در مورد نحوه پایبندی TSO‌ها به بهترین رویه‌ها، مشکل‌ساز و مسئله برانگیز است و ممکن است تا حد زیادی به ضرر ذی‌نفعان باشد که اکثر آن‌ها شامل گروه‌های آسیب‌پذیر جمعیت می‌شوند.

کلیدواژه: بخش سوم، روش مبتنی بر شواهد، سازمان‌های بخش سوم، ارائه خدمات اجتماعی

Cite:Bach-Mortensen, A. M. (2020). The third sector delivery of social services: needs, effectiveness and strategies for improvement (PhD), University of Oxford.