افزایش اهمیت و نفوذ بیشتر، سازمان‌های بین‌المللی توسعه و محیط زیست غیردولتی (INGO) را در معرض افزایش تقاضا پاسخگویی از سوی طیف وسیعی از ذی‌نفعان، از جمله اهداکنندگان، ذی مدخلان، کارکنان و شرکا قرار می‌دهد. این مقاله بر توسعه مفهوم پاسخگویی INGO، ابتدا به عنوان یک مفهوم انتزاعی و سپس به عنوان یک ایده استراتژیک با پیامدهای بسیار متفاوت برای استراتژی‌های مختلف INGO، تمرکز دارد.

 نویسندگان مفاهیمی را برای INGO مورد بررسی قرار می‌دهند که بر ارائه خدمات، ظرفیت‌سازی و تأثیر سیاست‌گذاری تأکید دارند. آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که مؤسسات غیردولتی که متعهد به ارائه خدمات هستند، ممکن است خود را ملزم به پاسخگویی در برابر اهداکنندگان و تنظیم‌کنندگان خدمات بدانند و شرکت‌های ظرفیت ساز ممکن است نسبت به مشتریانی که ظرفیت‌های آن‌ها باید افزایش یابد، تعهد بیشتری داشته باشند (capacity-building INGOs may be particularly obligated to clients whose capacities are being enhanced) شرکت‌هایی که بر سیاست‌گذاری تأثیر می‌گذارند نیز ممکن است به‌ویژه نسبت به حوزه‌های سیاسنی پاسخگو بوده و اهداف آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. سازمان‌های غیردولتی که در حال گسترش فعالیت‌های خود به منظور ایجاد ابتکارات و نوآوری‌های جدید هستند، ممکن است برای اجرای مؤثر استراتژی‌های خود نیاز به سازمان‌دهی مجدد سیستم‌های پاسخگویی خود داشته باشند.

کلیدواژه: سازمان‌های بین‌المللی توسعه، سازمان‌های محیط زیست غیردولتی، پاسخگویی

Cite: Brown, L. D., & Moore, M. H. (2001). Accountability, Strategy, and International Nongovernmental Organizations. Nonprofit and Voluntary Sector Quarterly, 30(3), 569–587.