در دو دهه اخیر شاهد رشد فوق‌العاده‌ای در مطالعه همدلی به عنوان توضیحی برای رفتارهای اجتماعی بوده‌ایم. روانشناسان نشان داده‌اند که چگونه احساس همدلی نقش کلیدی در رشد اخلاقی کودکان دارد. همچنین روانشناسان تجربی این مطلب را مورد مطالعه قرار داده‌اند که چگونه حالت‌های عاطفی و‌ شناختی همدلی، همدردی و پریشانی شخصی با رفتارهای کمک‌کننده در محیط آزمایشگاه ارتباط و همبستگی دارد.

علی‌رغم تحقیقات قابل توجه در مورد همدلی، تحقیقات بسیار کمی در مورد این که آیا واکنش‌های همدلی و تمایلات شخصی برای همدلی، رفتارهای کمک‌کننده در محیط‌های غیرتجربی را پیش‌بینی می‌کنند یا خیر، انجام شده است. اکثر تحقیقاتی که این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهند، از تحقیقات شبه تجربی یا روایت‌های گذشته‌نگر استفاده کرده‌اند و نمونه‌های کوچکی را مورد مطالعه قرار داده‌اند.

این مطالعه از داده‌های پیمایش برای آزمایش همبستگی بین دغدغه همدلانه و 14 رفتار مختلف جامعه پسند، از جمله کمک غیررسمی به افراد و کمک رسمی از طریق مؤسسات استفاده می‌کند. همبستگی‌های آماری قابل توجه برای 10 رفتار یافت شد، اما همبستگی معنادار تنها برای سه مورد یافت شد که همه آن‌ها رفتارهای کمک‌کننده خودجوش و غیررسمی بودند. همبستگی ضعیف بین دغدغه همدلانه و بیشتر رفتارهای کمک‌کننده نشان می‌دهد که تفاوت‌های فردی در دغدغه همدلی ممکن است نقش چندانی در تصمیم برای کمک نداشته باشد.

کلیدواژه: همدلی، نوع‌دوستی، رفتارهای اجتماعی، داوطلبی، اهداء خیرخواهانه، کمک

Cite: Einolf, C. J. (2008). Empathic concern and prosocial behaviors: A test of experimental results using survey data. Social Science Research, 37(4), 1267-1279.