رژیم بشردوستانه قانونی که در کنوانسیون‌ها و پروتکل‌های الحاقی ژنو تعیین و تنظیم شده‌ است، در تلاش است تا با ارائه کالاها و خدمات اضطراری مانند تهیه غذا، آب، سرپناه موقت و درمان، از رنج انسان‌ها بکاهد. این رساله به بررسی چگونگی مشارکت سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی (INGO) در رقابت با این رژیم در مواقع اضطراری سیاسی، آثار این رقابت و عوامل محرک رقابت INGO می‌پردازد.این رساله یک چارچوب تحلیلی برای درک ماهیت و عملکرد رژیم قانونی بشردوستانه ایجاد می‌کند و چنین استدلال می‌کند که رقابت INGO از طریق دو فرایند تفسیر رژیم و عملکرد رژیم (regime interpretation and regime implementation) رخ می‌دهد. سپس از طریق مطالعه دقیق سیاست‌ها و رویه‌های CARE، پزشکان بدون مرز، آکسفام و ورلد ویژن در افغانستان و سریلانکا، از 1990-2010، تأثیرات اصلی رقابت و عوامل ایجاد‌کننده ناسازگاری INGO با این رژیم را شناسایی می‌کند.

این رساله استدلال می‌کند که رقابت دارای اثرات اساسی است، زیرا معنای رژیم بشردوستانه رسمی و قوانین و هنجارهای اساسی را که عملکرد، محدوده و اصول عملیاتی این رژیم را مشخص می‌کنند، باز تعریف می‌کند. این رقابت همچنین دارای اثرات علی است، زیرا می‌تواند شرکت‌های غیردولتی را درگیر تعارض کند، بنابراین، پایه و اساس مذاکره بر سر دسترسی و توانایی آن‌ها برای پاسخگویی به نیازهای بشردوستانه و امنیت کارکنان آن‌ها را از بین می‌برد. همچنین استدلال می‌شود که هویت INGO - که بر اساس قواعد و هنجارهای تشکیل‌دهنده که تعیین‌کننده عضویت INGO، مأموریت و اهداف آن‌ها و نحوه تمایز آن‌ها از سایر بازیگران است - عاملی ضروری برای توضیح رقابت INGO است و تمرکز بر هویت نمایندگی INGO را در شکل‌دهی به رژیم بشردوستانه برجسته می‌کند و نشان می‌دهد که INGO صرفاً تحت تأثیر بازیگران قوی‌تر یا محدودیت‌های خارجی قرار ندارند.

کلیدواژه: رژیم بشردوستانه قانونی، سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی، اضطرار سیاسی

Cite: Aneja, U. (2013). Contesting the humanitarian regime in political emergencies: International NGO policies and practices in Sri Lanka & Afghanistan, 1990-2010(PhD). Oxford University.