از اوایل سال 1990، جوامع مذهبی غیررسمی در جهان اسلام مجدداً خود را به عنوان سازمان‌های غیردولتی رسمی احیا کرده‌اند. علاوه بر این، آن‌ها در حال پیوند دادن نیروهای خود و تشکیل ائتلاف‌های فراملی هستند. ادبیات موجود جامعه مدنی فراملی تحت سلطه مفروضات برنامه‌های لیبرال و سکولار غالب قرار دارد. با این وجود، علی‌رغم تناقض ظاهراً ذاتی، اعضای این سازمان‌ها خود را در حوزه جامعه مدنی قرار می‌دهند. این رساله به این تضاد می‌پردازد و این سؤال را مطرح می‌کند که چرا شبکه‌های اسلامی غیررسمی که پیش از این گفتمان جامعه مدنی را اتخاذ می‌کردند، به NGO های رسمی تبدیل شده و ائتلاف‌های فراملی ایجاد می‌کنند؟

در این مطالعه، یکی از بزرگ‌ترین ائتلاف‌های غیردولتی مسلمان تا به امروز - اتحادیه NGO های جهان اسلام (UNIW)- بررسی شده است. اتحادیه UNIW با 193 سازمان غیردولتی خود از 46 کشور جهان، ادغام سازمان‌های غیردولتی مسلمان مبتنی بر ایمان و هماهنگی اقدامات اعضا برای رفاه جوامع مسلمان در سراسر جهان را هدف قرار داده است. بر اساس کار میدانی انجام شده در ترکیه، آلمان، ایالات متحده، مالزی و کامبوج، نویسنده رساله حاضر از روش‌های کیفی و مردم‌نگاری استفاده کرده است و از منابع متنوع داده‌ها از جمله مصاحبه‌های عمیق، مشاهده و تجزیه و تحلیل اسناد استفاده کرده است

یافته‌ها نشان می‌دهند که چارچوب‌بندی این پروژه همبستگی دینی فراملی به عنوان یک شبکه جامع مدنی فراملی، به گروه‌های اسلام‌گرا قدرت بیشتری می‌دهد. به‌طور خاص، جوامعی که پیش از این غیررسمی بوده‌اند، فرصت‌هایی را برای افزایش سرمایه اجتماعی خود از طریق عضویت در یک ائتلاف فراملی می‌یابند، در روابط سودآور متقابل با دولت‌ها شرکت می‌کنند و به‌عنوان بازیگران سیاسی جهانی مشروعیت خود را اعلام می‌دارند.

کلیدواژه: جهان اسلام، ائتلاف‌های غیردولتی مسلمان، جوامع مذهبی غیررسمی، ائتلاف‌های فراملی

Cite: Atalay, Zeynep(2012) Global Islam in the age of civil society: Transnational civil society, religion, and power(PHD) University of Maryland.